2 marathons binnen 1 week, op 2 continenten, ik ga het doen!
Geschreven door: Suzanne Tan
Twee marathons lopen binnen één week, op twee verschillende continenten, als je ook nog eens diabetes type 1 hebt: dat is een uitdaging, maar ik ga het in april 2025 doen!
Gekkenwerk? Dé ultieme uitdaging!
In 2013 liep ik mijn eerste marathon in New York, toen ik over de finish kwam, dacht ik: dit doe ik nooit meer. Niet wetende dat ik drie maanden later de diagnose diabetes type 1 zou krijgen… Na een twintig jaar durend gezond en zorgeloos leven, staat mijn wereld van de ene op de andere dag volledig op zijn kop. Kan ik inderdaad nooit meer een marathon lopen? De wereld zakte onder mijn voeten vandaan. Maar ik gaf niet op en zette alles op alles om het vertrouwen in mijn eigen lijf terug te winnen. Uiteindelijk liep ik in 2016 nogmaals de marathon van New York. In de jaren daarna voegde ik Tokyo, Chicago en Berlijn daar nog aan toe. Marathonkenners weten dat er dan nog twee Abbott WMM’s op mijn lijstje staan: Boston en London. En wat een eer—voor beide marathons heb ik een startbewijs bemachtigd voor 2025! Alleen… er is één uitdaging: Boston is op maandag 21 april en Londen op zondag 27 april. Dat betekent dat ik binnen één week twee marathons ga lopen.

Vallen, opstaan en weer doorgaan
Veel mensen vragen natuurlijk waarom ik dit doe? Met dit avontuur wil ik laten zien dat je met diabetes type 1 nog steeds kunt sporten en doelen kunt bereiken. Maar ik hoop ook het bewustzijn te vergroten over de uitdagingen die mensen met diabetes type 1 dagelijks tegenkomen. Diabetes type 1 is geen ‘lichte aandoening’ waar je moeiteloos mee leeft, het vereist elke dag minimaal vijf insuline-injecties en constante monitoring van mijn glucosewaarden.
Hardlopen vraagt van mij een stuk meer dan hardloopschoenen aantrekken en de deur uitgaan. Dat realiseren mensen zich niet als ze mijn Strava-rondjes of Instagram-foto’s met medailles zien. Het lijkt misschien alsof ik het uit mijn mouw schud, maar de realiteit is anders. Ik heb slechte nachten waarin ik meerdere keren moet opstaan om mijn suiker te reguleren en de volgende dag niet kan trainen. Soms moet ik noodgedwongen hardlooptrainingen afbreken omdat mijn glucosewaarde te laag is en ik mij niet lekker voel. Het is vallen, opstaan en weer doorgaan.
Van improvisatie naar structuur
Mijn vorige marathons heb ik altijd op “eigen houtje” aangepakt. Geen op maat gemaakt trainingsschema, geen begeleiding, en al helemaal geen strategie. Ik ging gewoon rennen, week na week en steeds een beetje verder. Hartslagzones? Nooit van gehoord. Eigenlijk deed ik maar wat. Dat werkte op zich prima, want iedere marathon die ik ben gestart, heb ik uiteindelijk ook gefinisht. Maar eerlijk is eerlijk: makkelijk was het nooit.
Iedere marathon voelde als een strijd met mezelf. Vaak begon ik net iets te laat met de voorbereiding. Bij de finish was ik steevast volledig gesloopt, en lag ik een aantal weken volledig in de kreukels. En hoewel ik altijd trots was dat ik de eindstreep haalde, bleef die magische grens van 4 uur buiten bereik. Dat knaagt toch een beetje.
Toen ik hoorde dat ik zowel Boston als Londen mocht lopen, wist ik meteen dat dit anders aangepakt moest worden. Twee van de grootste marathons ter wereld, binnen één week tijd—dat is nogal wat. Ik besefte dat ik dit niet meer alleen kon doen. Als ik écht goed voorbereid aan de start wil staan en optimaal wil presteren, heb ik hulp nodig. Hulp van iemand die weet wat ze doen, die me kan begeleiden en een trainingsschema kan maken dat past bij mijn doelen én mijn lichaam.
Via via kreeg ik de naam van Gert-Jan door, en zo kwamen we met elkaar in contact. Gert-Jan twijfelde geen seconde toen ik mijn plannen vertelde en lijkt zelfs meer overtuigd dan ik dat ik beide marathons ga finishen. Sinds september volg ik de schema’s van Running Movements en heb ik voor mezelf een paar duidelijke doelen gesteld: sneller worden, blessurevrij blijven en in april twee marathons binnen één week succesvol uitlopen.
Nu we een paar maanden verder zijn, merk ik hoeveel vooruitgang ik al heb geboekt. Tot nu toe heb ik weinig tot geen last gehad van pijntjes of blessures, en bovendien gaat mijn tempo gestaag omhoog.
En wat me nog het meest verrast, is hoe leuk het eigenlijk is om te trainen met een schema en begeleiding. Als ik dat eerder had geweten, was ik daar al tijdens mijn eerste marathon mee begonnen. De schema’s geven me structuur en werken als een extra stok achter de deur. Ze motiveren me om de deur uit te gaan, mijn kilometers te maken en iedere week mijn vooruitgang te zien. Het is bijna verslavend om te merken dat ik sterker en sneller wordt.
Meer dan een sportieve uitdaging
Dit avontuur draait niet alleen om de sportieve prestatie. Met mijn dubbele marathon wil ik ook €50.000 ophalen voor Stichting DON. Dit bedrag gaat naar onderzoek naar de genezing van diabetes type 1. Het is een drijfveer die me nog meer motiveert om iedere training te doen. Mijn kilometers zijn niet alleen voor mezelf, maar ook voor een toekomst zonder diabetes type 1.
De weg naar april
Vanaf januari begin ik aan het specifieke schema richting de marathons. De trainingen worden intensiever, en het worden een paar pittige maanden.
Maar ik neem jullie de komende maanden mee in dit avontuur. Via deze blog en maandelijkse video’s op mijn Instagram-pagina deel ik mijn voorbereiding, de uitdagingen die ik tegenkom en hoe ik het leven met diabetes type 1 manage tijdens het hardlopen. Van trainingen en voeding tot het managen van glucosewaarden: ik laat alles zien.